Nieuwsbrief 7 Feb 2025
Afgelopen zondag werd de 3e aflevering van De Gezonken Meesters uitgezonden. Misschien heb je het al gezien (en mij erin). Zo niet, spoiler alert: ik heb niet gewonnen en er zijn geen beelden van mijn werk getoond. Maar, hieronder lees je waarom ik toch in zekere zin winnaar was!
In De Gezonken Meesters staan 6 Nederlandse meesterwerken centraal die in 1771 verloren zijn gegaan met het zinken van het schip Vrouw Maria. Heel creatief Nederland mocht zich aanmelden om één van deze werken nieuw leven in te blazen, in ieder gewenst medium. Daarnaast gaan twee meesterschilders de uitdaging aan het verloren werk zo exact mogelijk te reconstrueren.
Een interessante uitdaging, dacht ik toen ik begin vorig jaar de oproep voorbij zag komen. Het kleinste schilderij, ongeveer zo groot als een A4tje, zou ik wel even tussendoor kunnen doen. Dus melde ik me aan voor het werk van Gabriël Metsu: “Dienstmeid met een haas”. Hoewel ik in de vrije categorie deelnam wilde ik het werk maken met dezelfde insteek als de meesterschilders.
Van voorbereiding tot eindresultaat
Tijdens de opnames werd duidelijk hoe het schilderij eruit gezien moet hebben, op basis van teksten uit veilingboekjes. Hier kwam het op neer: “Je ziet een dienstmaagd, kijkend door een nis, met in haar hand een haas. Voor de nis staat een boom, waarin een haan hangt.” Dat gaf al een aardig beeld. Het avontuur ging beginnen, waarvoor iedereen 12 weken de tijd kreeg. Op Pinterest verzamelde ik afbeeldingen van schilderijen van Metsu en tijdgenoten. Voor het belangrijkste element, de dienstmaagd, vroeg ik een moeder van school om model te staan. Na wat digitaal knip-, plak- en tekenwerk had ik een volledig uitgewerkte compositie en nog 11 weken te gaan. Het ging mij voor de wind!
Ik startte met het maken van een grijze onderschildering voor de kenmerkende ‘zilverlook’ van Metsu. Ik had al een paar keer eerder een grisaille gemaakt en elke keer verrast het me hoe rustgevend het werkt om enkel te focussen op vorm, toonwaarden en randen. Hierna is het alleen nog een kwestie van de kleurplaat inkleuren. Ook dit verliep vlotjes en met nog 7 weken over was ik ruimschoots op tijd klaar. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me hoe saai dit is volgens televisie-standaarden…
Ik was heel blij om als één van de 30 finalisten uit de vrije categorie gekozen te worden. Het was leuk om te zien hoe divers de andere werken waren. De jury was ten slotte op zoek naar een creatieve, eigen interpretatie; zolang de geest van de meester er maar in zat. Bij de finale opname kregen we enkele clips te zien van de jury tijdens hun beoordelingsrondje. Ik was (en ben nog steeds) zo trots dat ze mijn schilderij prezen dat het een echte Metsu had kunnen zijn! Dit is wat ik voor ogen had en daarom voor mij de grootste winst die er viel te behalen.
Het schilderij pronkt aan de muur in mijn atelier, waar ik er met mooie herinneringen naar kijk. En hier blijft het voorlopig hangen : ) Stuur me gerust een bericht als je het in het echt wilt bekijken.
Nu verheug ik mij enorm op 16 februari, de opening van ‘The Female Approach’! Aan deze groepsexpositie nemen enkel vrouwelijke kunstenaars deel, uit heel Europa. Vanaf 14.00 is er live muziek en om 14.30 vindt de opening plaats.
Ik hoop je daar te zien!
Galerie Bonnard
Berg 9, Nuenen
www.galeriebonnard.com